Kamer 12

Het is vandaag 7 maart en ik zit weer achter de laptop. Ik schrijf wederom een artikel voor onze website, maar op een totaal andere manier dan anders. Ik schrijf niet over de feestdagen van andere landen of over onze soloreizigers, maar ik schrijf over mijn eigen reis. Het eerste persoonlijke reisverhaal van een Travelicious member.

Op de donderdag twee weken voor de vakantie bedachten wij als team, dat wij zelf ook op reis moesten. Wij zijn tenslotte dé reiswebsite van Nederland. En dan kunnen onze persoonlijke reisverhalen niet achterblijven. Ik stond volledig achter dit besluit en stelde direct voor om op vakantie te gaan en dit te delen met onze trouwe fans. Ik was hier zo enthousiast over, omdat ik erg avontuurlijk ben ingesteld en het liefst iedere maand een nieuw land zou bezoeken, een nieuwe taal leer kennen, kennismaak met een totaal ander klimaat en geniet van de bijzondere momenten die je op zo'n reis meemaakt.

Gelukkig vonden mijn teamleden dit ook een goed idee (dat ik op reis zou gaan), want stiekem had ik al een bestemming in gedachten. Ik was heel erg zeker over deze bestemming, het vervoer en de periode van de vakantie. Het enige waar ik nog aan twijfelde, was de manier waarop ik jou bij mijn vakantie zou betrekken en jou zou meenemen op mijn reis. Na een tijdje nagedacht te hebben, besloot ik om gebruik te maken van de Instastory. Dit heb ik regelmatig gepromoot op onze Facebookpagina en ik weet zeker dat jij als trouwe fan deze berichten wel voorbij hebt zien komen.

Maar heb jij deze Instastory ook gevolgd?

JA= Super!

NEE= Lees vooral door, want dit wordt de nieuwe stad op jouw bucketlist!

Woensdag 28 februari: de dag van vertrek. Het zou een reis van 5 uur en 15 minuten worden, dus ik had de wekker om 08 00 uur gezet, zodat ik lekker vroeg om 09 00 kon vertrekken. Misschien is het handig om te vertellen dat het hier om een autorit gaat. Als ik namelijk 5 uur in een vliegtuig had gezeten, zat ik op een veel zonnigere bestemming...

Na alle tassen gecontroleerd te hebben, mijn moeder de broodjes met omelet had gemaakt, gaf ik mijn moeder een knuffel en stapte ik de deur uit. Helaas niet om 09 00 uur. Maar dat geeft niets want het was 09 13 uur en dat noem ik geen grote vertraging.

Na ongeveer 3 uur gereden te hebben, vond ik het tijd voor een lekkere Latte Machiatto to go.

€3.50 voor een grote latte, dat vond ik persoonlijk niet heel duur voor koffie bij een tankstation. Hij werd heerlijk vers gemaakt en na deze energieboost ging ik weer de weg op. Al snel reed ik weer 150 kilometer per uur en na 2.5 uur was ik bij mijn viersterren hotel aangekomen. Het was nog beter dan op de foto's! Zo gezellig, lieve mensen en super netjes. En als kers op de taart, kreeg ik ook nog de kamer waar ik zo op had gehoopt. Kamer 12. Ik had deze kamer op de foto's gezien en vond dit de perfecte combinatie tussen ouderwets en modern, heerlijk ruim en een rookvrije kamer. Maar waar ik later achterkwam, was dat de badkamer ook nog eens voorzien was van vloerverwarming!

Nadat alle tassen waren uitgepakt, alle kleding en verzorgingsproducten een plekje hadden gekregen, besloot ik om direct de typische toerist uit te gaan hangen. Overal maakte ik foto's van. Van de oude vakwerkhuisjes tot aan de putten op de grond toe. Het werd al snel laat en voor ik het wist, zat ik in restaurant Brauhaus.

Ik bestelde een Jäger schnitzel en een Spezi. Wat een goede keus was dit! Naast dit gerecht stonden er nog veel meer Duitse gerechten op de kaart.

HA! Nu weet je in welk land ik was, maar lees snel verder en kom achter de stad.

Donderdag 1 maart: ik werd voor mijn wekker wakker, maar dat maakte mij niks uit. Ik realiseerde mij dat ik in een ander land was en dat ik straks vloerverwarming had in de badkamer.

Ken jij dat gevoel, het gevoel van enthousiasme en geluk, wanneer jij je beseft dat je op vakantie bent? Nou ik in ieder geval wel en dat voelt heerlijk.

Na een warme douche, tanden te hebben gepoetst en een lekker outfitje aangetrokken te hebben, liep ik naar de ontbijtzaal. Bij binnenkomst rook het naar afgebakken broodjes en zoete thee. Naarmate ik dichterbij kwam hoorde ik steeds meer mensen lachen en praten, wat een gezelligheid hier op de vroege morgen.

Na het ontbijt stapte ik in de koude auto, want met zo'n graadje of -15 blijft ook de auto niet warm. Ik startte Google Maps op en reed richting Wernigerode. Dat was maar een kleine 30 kilometer rijden en het duurde ongeveer 25 minuten. Thuis had ik gevonden dat ze in deze stad een heel mooi slot hadden boven op een heuvel. En ik als liefhebber van paleizen, kastelen en ouderwetse woningen, zou ik dit slot niet voorbij mij kunnen laten gaan.

Ik kocht een kaartje (€6) voor een kleine bus, die mij naar het slot zou brengen en ook weer terug naar de stad. Dit was echt de mooiste bustrip uit mijn leven. Hij duurde maar 5 minuutjes, maar wat een uitzicht!

Na een rondleiding door het slot, dronk ik een kopje warme chocomel in het Slot Café. Het was nodig om even op te warmen, want in het slot hadden ze geen kachel en je moest regelmatig even naar buiten.

Terug in mijn verblijfplaats, reserveerde ik bij restaurant Butterhanne om daarna wederom een warme douche te nemen. Na mijn haren te hebben geföhnd (het is een heel slecht plan om met natte haren naar buiten te gaan wanneer het rond de -15 raden is) liep ik richting het restaurant. Ook hier bestelde ik een schnitzel met champignon saus, alleen bij deze schnitzel werd er patat bij geserveerd in plaats van gebakken aardappels. Maar dat maakte hem niet minder lekker. Ik moet toegeven dat de Schnitzel bij Brauhaus lekkerder was, maar wat verwacht je dan ook van een schnitzel voor €7.70.

Vrijdag 2 maart: na een perfecte nachtrust werd ik uitgerust wakker en genoot alweer van het feit dat ik in een viersterren hotel wakker werd en zometeen weer heerlijk mocht ontbijten.

Om 09 15 was ik klaar met ontbijten, zodat ik rustig aan kon doen richting de volgende bestemming. Vandaag stond de Hexentanzplatz op de planning. Dit lag op een afstand van 1 uurtje rijden.

Ik was bijna op de plek van bestemming toen ik met een scherpe bocht naar rechts moest afbuigen. Deze bocht leidde tot een route van hoge hoogtes en scherpe bochten. Gelukkig was de weg niet glad en was het ook niet zo heel druk, zodat ik toch nog van het uitzicht kon genieten. Wat een leuke verrassing.

Eenmaal boven aangekomen, was het ontzettend rustig en stonden er denk ik maar 7 auto's. Even dacht ik dat het gesloten was, maar ik had daar niks over gelezen op de website. Gelukkig stapte ik uit en besloot ik toch maar een kijkje te gaan nemen, want anders had ik nooit geweten dat het gewoon open was.

Ik vervolgde mijn weg naar de Tierenplatz. Dit was een kleine dierentuin met een toegangsprijs van €6.00. Dit was een speciaal studententarief, want anders was het €7.00. Nog steeds niet schrikbarend.

Het voelde aan als een soort Winter Wonderland. Je liep door een besneeuwd bos bovenop een berg. Verklaar mij voor gek, maar het gaf mij een magische gevoel met alle dieren die daar te bewonderen waren. Denk aan wolfen, poolvosjes, wasberen, herten en verschillende soorten vogels.

Na de dierentuin liep ik even de andere kant op en ontdekte een waanzinnig uitzicht. Ik dacht even dat ik nog nooit zoiets moois had gezien. Maar dat heb ik deze vakantie wel vaker gedacht.

Terug in mijn nieuwe favoriete stad, besefte ik mij dat ik eigenlijk pas één deel van de stad had gezien en nog veel bezienswaardigheden nog niet bekeken had. Dus hier ging ik weer, handschoenen aan, muts op, sjaal om en een maillot en dikke warme sokken verder, op naar de Breite Tor en andere historische gebouwen.

Na ongeveer 45 minuten gewandeld te hebben en de meest waanzinnige gebouwen/huisjes/bevroren beekjes gezien te hebben, kwam ik weer aan bij mijn hotel. Wat was ik blij dat ik dit nog gezien had! Echt een stukje geschiedenis.

Uiteraard kon ik ook vandaag het avondeten niet overslaan en besloot om net zoals de eerste dag, weer bij Brauhaus te gaan eten. Mijn laatste keer uiteten hier. Dit keer nam ik ook weer een schnitzel, maar dan wel á la wiener art. DIt betekende een extra krokant gebakken schnitzel, gebakken aardappeltjes met spekjes en ui en ketchup. Wederom was dit een heerlijke schnitzel van Brauhaus.

Mijn buik zat vol, ik had gedoucht, de koffers waren weer ingepakt, dus ik besloot om voor de laatste keer onder de Duitse wol te kruipen.

Zaterdag 3 maart: Laatste ontbijt van de vakantie. Ik genoot er extra lang van en stopte stiekem van die kleine jampotjes in mijn tas, om mee naar huis te nemen. Ik had mij voorgenomen om een heerlijke kopje koffie te nemen, maar natuurlijk, wanneer ik er een keer trek in had, was de automaat defect. Dan maar toch een kopje thee en sinaasappelsapje. Wat trouwens net zo lekker is als een kopje koffie in de ochtend.

De tassen zaten in de auto, de sleutel van kamer 12 was weer ingeleverd, maar ik kon nog niet weg. Ik moest terug naar huis met een omweg. Dus dat deed ik ook. Ik reed via Hahnenklee richting Kassel om daarna richting Dortmund en Utrecht te rijden. Ik ben blij dat ik nog via de Hahnenklee reed, want nogmaals reed ik daar een prachtige zigzaggende route omhoog om eenmaal boven mijn vakantie af te sluiten met een prachtig besneeuwd bos.

GOSLAR, wat ben jij een mooie stad en wat ben jij gevuld met geschiedenis.

Hotel ALTE MÜNZE bedankt voor een geweldig verblijf en tot de volgende keer.

Dikke kus,

Ferani van Travelicious.

~ik hoop dat ik je heb kunnen inspireren om ook een keer naar Goslar en haar omgeving te gaan. Geniet van je bucketlist en vergeet nooit om deze aan te vullen.~